mUltimate Chopin

op. 44, Polonez fis-moll

Tekst Porównanie Uwagi Źródła Opis

Zagadnienia : Umiejscowienie oznaczeń

t. 10

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

 nad gis1 w Wn, Wa i WfS

TGTU

 pod eis1 w Wf
..

Umiejscowienie znaku w Wf to niemal na pewno rezultat rutynowego podejścia sztycharza Wf, który przeniósł znak znad wiązania na stronę główek nutowych – takie położenie znaków jest z reguły preferowane, gdy na pięciolinii zapisana jest tylko jedna linia melodyczna (tak samo umieszczony jest pierwszy tryl w tym takcie, co jednak nie wpływa na jego znaczenie). W omawianym miejscu zapis ten, sugerujący, że  odnosi się do eis1, jest z pewnością sprzeczny z zamysłem Chopina, o czym świadczy sens muzyczny, poparty notacją bazującego na [A] Wn. W WfS znak został skreślony i wpisany nad gis1, prawidłowy tekst ma również Wa.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Naniesienia w egzemplarzach lekcyjnych , Adiustacje Wa , Błędy Wf , Umiejscowienie oznaczeń , Dopiski WfS

t. 87-97

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Akcenty na dolnej pięciolinii w Wn

Wn 11 akcentów (t. 87-97) między rękami, na dolnej pięciolinii, jak w t. 83

Akcenty nad górną pięciolinią w Wf (→Wa)

Wfa TGTU=akcenty nad prawą ręką
..

Nie jest jasne, co spowodowało różnicę umiejsco­wienia akcentów pomiędzy Wn a Wf (→Wa). Każdą z wersji można podejrzewać o niezgod­ność z zapisem Chopina:

  • sztycharz Wn, widząc akcenty nad lasecz­kami oktaw pr.r., mógł je przenieść na stro­nę główek nutowch, co było dość czę­stym, rutynowym zabiegiem (większość tych akcentów umieszczona jest w Wn bliżej oktawy pr.r.);
  • kopista lub sztycharz Wf, widząc znaki na pięciolinii (pomiędzy oktawami obu rąk), mógł je przenieść na górę, by zapewnić im lepszą czytelność.

Oznacza to zarazem, że każda z tych pisowni może być autentyczna, a jeśli podkładem dla Wf był drugi autograf, to nawet obie. W tekście głównym podajemy notację naszego źródła podstawowego, czyli Wf. Za rozwiązaniem tym przemawiają również:

  • akcenty Wn przy powtórzeniu tej części z rozszerzonym ambitusem, umieszczone jednoznacznie nad oktawami pr.r. (Wn ma tam akcenty tylko w t. 119-121, nie osła­bia to jednak siły tego argumentu).
  • pojawienie się akcentów (w t. 87) wraz z oktawami a-a1, tworzącymi w całej tej części górną nutę pedałową, z reguły u Chopina akcentowaną, por. np. d2 w Andante spianato z op. 22, t. 55-62 lub c2 w Polonezie As op. 53, t. 143-151.

W tekście głównym umieszczamy akcenty nad górną pięciolinią, tak jak zrobiono to w Wf.

[a może to, co jest w pełnym opisie, dać tutaj? A może tu bez widocznych wariantów?]

Prawdopodobnie w [A] (→Wn) akcenty w t. 87-100 były umieszczone pomiędzy partami lewej i prawej ręki (na dolnej pięciolinii). Ponieważ mogą one odnosić się jedynie do oktawy a-a1, ze względów graficznych umieszczamy je nad górną pięciolinią, co zrobiono też w Wf. Nie można też wykluczyć, że podczas korekty Wf Chopin dodał akcenty pominięte omyłkowo przez Fontanę lub sztycharzy.

[przepisane z Twoich notatek, chociaż po słowach "oktawy a-a1" jest jeszcze nawias "(nuta pedałowa)", ale trzeba by go chyba trochę rozwinąć, a nie jestem pewna, czy dobrze to rozumiem. Chodzi o to, że ta dolna oktawa jest nutą pedałową?]

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń

t. 98-100

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Akcenty na dolnej pięciolinii w Wn

Wn 3 akcenty pomiędzy rękami, na dolnej pięciolinii, jak przedtem

Akcenty nad górną pięciolinią w Wf (→Wa)

Wfa TGTU=akcenty nad prawą ręką
..

Zgodnie z wyjaśnieniem w uwadze w t. 87, w tekście głównym przyjmujemy pisownię Wf (→Wa) z akcentami nad oktawami a-a1.

kategoria redakcyjna: Różnice w źródłach

zagadnienia: Umiejscowienie oznaczeń

t. 119-121

Utwór: op. 44, Polonez fis-moll

Krótkie akcenty w Wn

3 x nad oktawą

Różne akcenty w Wf

jak TGTU, ale drugi i trzeci (120-121) długie

Krótkie akcenty w Wa

TGTU
..

W tekście głównym proponujemy akcenty w postaci zapisanej w Wa. Rozwiązanie to łączy najpewniejsze elementy zapisu wersji Wn1 i Wf:

  • krótkie akcenty według Wn, gdyż w Wf każdy znak jest innej długości – kolejno krótki, pośredni (krótki lub długi), długi – co nie mogło odpowiadać intencji Chopina;
  • akcenty pod oktawami pr.r., jak jest w Wf, dla zachowania spójności z pozostałymi taktami tego odcinka (t. 111-124), w których Wn nie ma w ogóle akcentów. Umiejscowienie akcentów w Wn może być wynikiem rutynowej adiustacji sztycharza – w zapisie jednogłosowym regułą jest umieszczanie znaków po stronie główek nutowych.

kategoria redakcyjna: Niejasności graficzne; Różnice w źródłach

zagadnienia: Akcenty długie , Niedokładności Wn , Niedokładności Wf , Umiejscowienie oznaczeń